Modlitwy

Godzina Miłosierdzia – odprawiana o godzinie 15:00 – upamiętnia konanie Jezusa na krzyżu za grzechy całej ludzkości. Jest ona wezwaniem do wdzięcznego zwrócenia swych myśli i serca w stronę Boga – Człowieka, który ofiarował się i umarł za nasze niewierności. Święta Siostra Faustyna została poproszona przez samego Jezusa, aby ta Godzina w szczególny sposób czczona była na ziemi.

„O trzeciej godzinie błagaj Mojego Miłosierdzia, przede wszystkim dla grzeszników i choć przez krótki moment zagłębiaj się w Mojej męce, w Moim opuszczeniu i w chwili konania. Jest to wielka godzina dla świata całego”. /Dz. 1320/ Pan Jezus z niepojętą miłością zwraca się do każdego człowieka. Z wyjątkową wrażliwością otwiera Swoje Serce dla tych, którzy w Godzinie Miłosierdzia łączą się z Nim w ufnej i żarliwej modlitwie. Zaprasza, by w tym świętym czasie z miłością zatopić się w Jego Miłosiernym Sercu i trwać przy Nim upraszając miłosierdzia dla całego świata, zapewniając, iż: Nie odmówi duszy niczego, o co Go prosi /por. Dz/

Bóg nieustannie poszukuje takich ludzi, którzy ulżą Jego osamotnieniu, które przenikało Go podczas męki i konania na Górze Kalwarii. Zaś jeszcze milsi stają Mu się ci, którzy łagodzą Jego ból czułą i gorliwą modlitwą – prosząc Go o miłosierdzie dla najbardziej grzesznych i oziębłych dusz. Na kartach dzienniczka s. Faustyna zapisała słowa Jezusa, w których wyraził w jaki sposób mamy przeżywać Godzinę Miłosierdzia, określił jej cel i przekazał obietnice związane z jej odprawianiem.

Syn Człowieczy nieustannie zachęca nas do praktyki Godziny miłosierdzia. Podkreśla jej znaczenie i nieopisaną wartość. W niej to wykonało się dzieło odkupienia, przez które Jezus zadośćuczynił Bogu za nasze grzechy i grzechy całego świata. Najpiękniejszą pieśnią wypełniającą całe nasze życie winna stać się dla apostołów Bożego Miłosierdzia antyfona powtarzana w słowach Koronki: Miej miłosierdzie dla nas i całego świata.

Modlitwy w Godzinie Miłosierdzia:

Koronka do Bożego Miłosierdzia

Droga Krzyżowa

Adoracja NS

Gorzkie Żale

Litania do Bożego Miłosierdzia

Zapraszamy i zachęcamy wszystkich gorąco do odprawiania Godziny Miłosierdzia o godz: 15:00, oraz do odmawiania koronki do Miłosierdzia Bożego. Jest to jak przekazał Pan Jezus w Dzienniczku św. Faustynie (Dz. 59) godzina wielkiego Miłosierdzia dla świata i zapewnia nas, że żadna dusza nie zginie, a gdy chociaż jeden raz odmówi koronkę to nawet najcięższy grzesznik dostąpi wielkiego Miłosierdzia w godzinie śmierci.

(Koronkę odmawiać można na zwykłym różańcu)

Początek:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…, Wierzę w Boga…

Na dużych paciorkach (1 raz): przed każdą częścią – tak jak w różańcu: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.

Na małych paciorkach (10 razy): po 5 części. -tak jak w różańcu:

Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i całego świata.

Na zakończenie (3 razy): Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny zmiłuj się nad nami i nad całym światem.

Litania pochodzi z Dzienniczka św. Siostry Faustyny

Miłosierdzie Boże, wtryskujące z łona Ojca – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, największy przymiocie Boga – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, tajemnico niepojęta – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, źródło tryskające z Trójcy Przenajświętszej – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, niezgłębione przez żaden umysł ludzki ni anielski – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, z którego tryska wszelkie życie i szczęście – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, ponad niebiosa – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, źródło cudów i dziwów – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, ogarniające wszechświat cały – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, zstępujące na świat w Osobie Słowa Wcielonego – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, które wypłynęło z otwartej rany Serca Jezusowego – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, zawarte w Sercu Jezusa dla nas, a szczególnie dla grzeszników – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, niezgłębione w ustanowieniu Hostii świętej – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, w ustanowieniu Kościoła świętego – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, w sakramencie chrztu świętego – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, w usprawiedliwieniu nas przez Jezusa Chrystusa – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, towarzyszące nam przez całe życie – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, ogarniające nas szczególnie w godzinie śmierci – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, darzące nas życiem nieśmiertelnym – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, towarzyszące nam w każdym momencie życia – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, chroniące nas od ognia piekielnego – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, w nawróceniu grzeszników zatwardziałych – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, zdziwienie dla aniołów, niepojęte dla świętych – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, niezgłębione we wszystkich tajemnicach Bożych – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, dźwigające nas z wszelkiej nędzy – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, źródło naszego szczęścia i wesela – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, w powołaniu nas z nicości do bytu – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, ogarniające wszystkie dzieła rąk Jego – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, korono wszystkich dzieł Boga – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, w którym wszyscy jesteśmy zanurzeni – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, słodkie ukojenie dla serc udręczonych – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, jedyna nadziejo dusz zrozpaczonych – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, odpocznienie serc i pokoju wśród trwogi – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, rozkoszy i zachwycie dusz świętych – ufamy Tobie

Miłosierdzie Boże, budzące ufność wbrew nadziei – ufamy Tobie

Baranku Boży, który okazałeś największe miłosierdzie w odkupieniu świata na krzyżu – przepuść nam Panie

Baranku Boży, który się miłosiernie ofiarujesz za nas w każdej Mszy św. – wysłuchaj nas Panie

Baranku Boży, który z nieprzebranego miłosierdzia gładzisz grzechy nasze – zmiłuj się nad nami

K: Miłosierdzie Boże ponad wszystkie dzieła Jego

W: Przeto Miłosierdzie Pańskie na wieki wychwalać będę.

Módlmy się:

Boże, którego Miłosierdzie jest niezgłębione, a skarby litości nieprzebrane, wejrzyj na nas łaskawie i pomnóż w nas ufność w Miłosierdzie Swoje, byśmy nigdy w największych nawet trudnościach nie poddawali się rozpaczy lecz zawsze ufnie zgadzali się z Wolą Twoją, która jest samym Miłosierdziem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Króla Miłosierdzia, który z Tobą i Duchem Św. okazuje nam Miłosierdzie na wieki wieków. Amen.

* Tekst nowenny pochodzi z Dzienniczka św. S. Faustyny *

(Dz. 57) „…Nowenna do Miłosierdzia Bożego, którą mi kazał Jezus napisać i odprawiać przed świętem Miłosierdzia. Rozpoczyna się w Wielki Piątek.

Pragnę, abyś przez te dziewięć dni sprowadzała dusze do zdroju mojego miłosierdzia, by zaczerpnęły siły i ochłody, i wszelkiej łaski, jakiej potrzebują na trudy życia, a szczególnie w śmierci godzinie…”

– Dzień pierwszy: Dziś sprowadź mi ludzkość całą, a szczególnie wszystkich grzeszników, i zanurzaj ją w morzu miłosierdzia mojego. A tym pocieszysz mnie w gorzkim smutku, w jaki mnie pogrąża utrata dusz.(1210)

Koronka do Bożego Miłosierdzia… – Dzień drugi: Dziś sprowadź mi dusze kapłańskie i dusze zakonne, i zanurz je w niezgłębionym miłosierdziu moim. One dały mi moc przetrwania gorzkiej męki, przez nich jak przez kanały spływa na ludzkość miłosierdzie moje.(1212)

Koronka do Bożego Miłosierdzia… – Dzień trzeci: Dziś sprowadź mi wszystkie dusze pobożne i wierne, i zanurz je w morzu miłosierdzia mojego; dusze te pocieszyły mnie w drodze krzyżowej, były tą kroplą pociech wśród goryczy morza.(1214)

Koronka do Bożego Miłosierdzia…

– Dzień czwarty: Dziś sprowadź mi pogan i tych, którzy mnie jeszcze nie znają, i o nich myślałem w gorzkiej swej męce, a przyszła ich gorliwość pocieszyła serce moje. Zanurz ich w morzu miłosierdzia mojego.(1216)

Koronka do Bożego Miłosierdzia…

– Dzień piąty: Dziś sprowadź mi dusze heretyków i odszczepieńców, i zanurz ich w morzu miłosierdzia mojego; w gorzkiej męce rozdzierali mi ciało i serce, to jest kościół mój. Kiedy wracają do jedności z kościołem, goją się rany moje i tym sposobem ulżą mi męki.(1218)

Koronka do Bożego Miłosierdzia…

– Dzień szósty: Dziś sprowadź mi dusze ciche i pokorne, i dusze małych dzieci, i zanurz je w miłosierdziu moim. Dusze te są najwięcej podobne do serca mojego, one krzepiły mnie w gorzkiej konania męce; widziałem je jako ziemskich aniołów, które będą czuwać u moich ołtarzy, na nie zlewam całymi strumieniami łaski. Łaskę moją jest przyjąć zdolna tylko dusza pokorna, dusze pokorne obdarzam swoim zaufaniem.(1220)

Koronka do Bożego Miłosierdzia…

– Dzień siódmy: Dziś sprowadź mi dusze, które szczególnie czczą i wysławiają miłosierdzie moje, i zanurz je w miłosierdziu moim. Te dusze najwięcej bolały nad moją męką i najgłębiej wniknęły w ducha mojego. One są żywym odbiciem mojego litościwego serca. Dusze te jaśnieć będą szczególną jasnością w życiu przyszłym, żadna nie dostanie się do ognia piekielnego, każdej szczególnie bronić będę w jej śmierci godzinie.(1224)

Koronka do Bożego Miłosierdzia…

– Dzień ósmy: Dziś sprowadź mi dusze, które są w więzieniu czyśćcowym i zanurz je w przepaści miłosierdzia mojego, niechaj strumienie krwi mojej ochłodzą ich upalenie. Wszystkie te dusze są bardzo przeze mnie umiłowane, odpłacają się mojej sprawiedliwości; w twojej mocy jest im przynieść ulgę. Bierz ze skarbca mojego Kościoła wszystkie odpusty i ofiaruj za nie…O, gdybyś znała ich mękę, ustawicznie byś ofiarowała za nie jałmużnę ducha i spłacała ich długi mojej sprawiedliwości.(1226)

Koronka do Bożego Miłosierdzia…

– Dzień dziewiąty: Dziś sprowadź mi dusze oziębłe i zanurz je w przepaści miłosierdzia mojego. Dusze te najboleśniej ranią serce moje. Największej odrazy doznała dusza moja w Ogrójcu od duszy oziębłej. One były powodem, iż wypowiedziałem; Ojcze, oddal ten kielich, jeżeli jest taka wola Twoja.- Dla nich jest ostateczna deska ratunku uciec się do miłosierdzia mojego.(1228)

Koronka do Bożego Miłosierdzia…

——————————————————————————–
Zwykłe warunki uzyskania odpustu zupełnego w Niedziele Miłosierdzia to:

– sakramentalna spowiedź (bądź bycie w stanie łaski uświęcającej),

– Komunia święta,

– modlitwa w intencjach Ojca Świętego

– całkowita wolność od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu

– wykonanie aktu religijnego związanego z danym odpustem (należy odmówić koronkę do Miłosierdzia Bożego).

Chrystus jest pulsującym Sercem czasu. Objawia nam swoje Miłosierdzie – ukazuje jego tajemnice. Język nie potrafi go ani objąć, ani opisać – bo Boże Miłosierdzie jest niepojęte jak niepojęty jest sam Bóg w tej tajemnicy.

Aby odkryć choć w części istotę Miłosierdzia trzeba nam rozbudzić w sobie pragnienie jakie wypowiedział św. Filip Apostoł: „Panie, chcemy Cię zobaczyć”. Mamy żyć nowymi siłami, nową energią płynącą z Eucharystii – bo w niej najpotężniej objawia się Boża Miłość. Trzeba nam zastygnąć przy Bożym Sercu, które odsłoni przed nami wielkość swojego Miłosierdzia. Wpatruj się w Jezusowe Oblicze, bo jest to coś niezwykłego, a jednocześnie coś zwyczajnego. Patrzeć na Niego, a On niech patrzy na mnie. Patrz w Pismo św., które ukazuje rysy Jezusa Miłosiernego. „Nieznajomość Pisma – jest nieznajomością Chrystusa” – mówi św. Hieronim. Możesz Go tam zobaczyć i odczuć Jego obecność. Nie tylko trzeba czytać słowa, ale trzeba je rozumieć, by nimi żyć, a przez nie upodabniać się do Jezusa Miłosiernego, o którym szeroko traktuje św. Łukasz w 15. rozdziale Ewangelii świętej. Przedstawia nam Jezusa, który swe Miłosierdzie roztacza nad liczną rzeszą ludzi. Wielokrotnie są to grzeszni, słabi, zagubieni, żyjący w niewiedzy, dusze zmierzające ku zatraceniu. On jednak z miłością, czułością, przebaczeniem i wiarą w dobro, które każdy z nas w sobie ma – biegnie do człowieka z wyciągniętą ręką, z gestem Miłosierdzia mówiąc: „Uważajcie na siebie” (Łk. 17,2), „Ja jestem” (21,8) i nieustannie wspiera was Moja prawica (por. Ps 18,36), bo w Miłosierdziu swoim Pan nie zostawia nas samym sobie! Boże Miłosierdzie jest sensem naszych życiowych poszukiwań.

– Ujrzeć Oblicze Boga Miłosiernego, to zapłonąć pragnieniem ukazywania Go innym.

– Odkrywać Boże Miłosierdzie poprzez Pismo, Eucharystię i natchnienia.

– Czerpać z Bożego Miłosierdzia łaski poprzez wiarę, nadzieję i miłość.

– Przyciągać do Bożego Miłosierdzia przez modlitwę, słowo i czyn.

– Nieustannie trwać przy Bogu poprzez kontemplację Jego miłosierdzia.

HYMN

/ słowa: bp Józef Zawitkowski; melodia: ks. Wiesław Kądziela/

Ref. Nazareński i warszawski

Chryste biczowany

Bądźże od nas pozdrowiony

Jezu nasz kochany

1. Ty na siebie wziąłeś grzechy

I nasze cierpienia

Męką swoją otworzyłeś

Nam bramy zbawienia

Ref.

2. Ulecz Jezu dawne rany

Udziel cierpliwości

Daj Warszawie dni nadziei

I świętej radości

Ref.

WPROWADZENIE

Jezu Nazareński, przychodzimy do Ciebie z wdzięczną miłością za ogrom Twego miłosierdzia, które nam poznać dałeś w tajemnicy swej męki śmierci i zmartwychwstania. Gorąco pragniemy, aby owoce Twego odkupienia ogarnęły każdego z nas, naszą parafię, nasze miasto i dotarły aż po krańce ziemi. Wpatrzeni w Twoje Święte Wyobrażenie, które jest od wieków obecne między nami w tej Cudownej Figurze, z pokorą i ufnością zanośmy nasze modlitwy, polecając się nieskończonemu Bożemu Miłosierdziu.

Śpiew: O Krwi i Wodo, któraś wytrysnęła z Najświętszego Serca Jezusowego, jako zdrój Miłosierdzia dla nas – ufamy Tobie.

MODLITWA EKSPIACYJNA

Módlmy się do Pana Jezusa Miłosiernego i przepraszajmy Go za grzechy nasze i naszych bliźnich. Prośmy też o pokój dla świata, miłosierdzie dla cierpiących i łaskę nawrócenia dla grzeszników:

Panie, któryś chodząc po ziemi głosił ludziom orędzie miłości i pokoju, spójrz na tragedię i cierpienia narodów uwikłanych w wojny, ulituj się i ześlij pożądany pokój. (śpiewamy) Ciebie prosimy – wysłuchaj nas Panie lub: Któryś za nas cierpiał rany – Jezu Chryste zmiłuj się nad nami

Panie, któryś doświadczył wszelkiej ludzkiej niedoli, ulituj się nad losem chorych, cierpiących i nieszczęśliwych. Ukaż im zbawienny sens Krzyża, umocnij wiarę i wzbudź ufność w twoje Miłosierdzie. Ciebie prosimy – wysłuchaj nas Panie lub: Któryś za nas cierpiał rany – Jezu Chryste zmiłuj się nad nami

Panie, osądzony i skazany przez niesprawiedliwych sędziów, natchnij rządzących umiejętnością tworzenie sprawiedliwego prawodawstwa w naszej Ojczyźnie i na całym świecie, szczególnie wobec tych najbardziej bezbronnych, aby mogli narodzić się i żyć w pokoju. Ciebie prosimy – wysłuchaj nas Panie lub: Któryś za nas cierpiał rany – Jezu Chryste zmiłuj się nad nami

Panie, okrutnie za nas biczowany, udziel łaski opamiętania dla wszystkich posługujących się terrorem i przemocą. Ciebie prosimy – wysłuchaj nas Panie lub: Któryś za nas cierpiał rany – Jezu Chryste zmiłuj się nad nami

Panie, szyderczo cierniem ukoronowany, zmiłuj się nad wszystkimi szydzącymi z Kościoła Świętego i wartości chrześcijańskich. Ciebie prosimy – wysłuchaj nas Panie lub: Któryś za nas cierpiał rany – Jezu Chryste zmiłuj się nad nami

Panie, konający na krzyżu na oczach obojętnych ludzi, wspomóż nas, abyśmy poznawszy całe zło i grozę grzechu mogli się nawrócić. Ciebie prosimy – wysłuchaj nas Panie lub: Któryś za nas cierpiał rany – Jezu Chryste zmiłuj się nad nami

Panie, któryś przebaczył skruszonemu łotrowi, przebacz i nam wszystkie nasze grzechy. Ciebie prosimy – wysłuchaj nas Panie lub: Któryś za nas cierpiał rany – Jezu Chryste zmiłuj się nad nami

Dołączmy wszystkie intencje, z którymi dzisiaj przychodzimy przed wizerunek Pana Jezusa Nazareńskiego: (wymienia się intencje)

PIEŚŃ: Jezu ufam Tobie

/ słowa: bp Józef Zawitkowski; melodia: ks. Wiesław Kądziela/

1. Zmiłuj się nade mną

W miłosierdziu swoim

Spojrzyj z miłością

I z grzechu mnie obmyj

Ref. Jezu ufam Tobie

Miłosierny Boże

Jeszcze raz mi przebacz

Błagam Cię w pokorze

2. Daj mi serce nowe

I radość sumienia

Przywróć nadzieję

Twego przebaczenia

Ref.

3. Dawnych naszych grzechów

Nie pamiętaj Panie

Wspomnij na Twoje

Wieczne zmiłowanie

ZACHĘTA DO MODLITWY:

Słowami koronki, którą Jezus zostawił nam za pośrednictwem św. Siostry Faustyny, prośmy o miłosierdzie dla nas, dla naszych rodzin i całego świata, dołączając intencje, z którymi sami dzisiaj przychodzimy, pomni na słowa Jezusa, który powiedział: „O, jak wielkich łask udzielę duszom, które odmawiać będą tę koronkę” (Dz. 848). „Przez nią uprosisz wszystko, jeżeli to, o co prosisz, będzie zgodne z wolą moją” (Dz. 1731).

KORONKA DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO:

Na początku: Ojcze nas…, Zdrowaś Maryj…, Wierzę… Na dużych paciorkach różańca: Przewodniczący liturgii – Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa – Wszyscy ? Na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata Na małych paciorkach: Przewodniczący liturgii – Dla Jego bolesnej Męki – Wszyscy – Miej miłosierdzie dla nas i całego świata. (10 razy) Na zakończenie po 5 dziesiątkach: Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem. (3 razy)

MODLITWA NA ZAKOŃCZENIE Panie nasz i Boże w Trójcy Świętej jedyny, zebrani na modlitwie w Imię Twoje dziękujemy za wszystkie łaski i dobrodziejstwa, jakie zsyłać nam raczysz, a które otrzymujemy dzięki zbawczej męce Pana naszego Jezusa Chrystusa. Który żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków. Amen.

STAROŻYTNA MODLITWA ODMAWIANA PRZED FIGURĄ CUDOWNEGO PANA JEZUSA CIERPIĄCEGO:

O Jezu, Synu Boży wcielony, któryś dla naszego zbawienia raczył narodzić się w stajence, życie wieść w ubóstwie, utrapieniach i nędzy, a na krzyżu w strasznej nędzy umrzeć, proszę, abyś gdy będę umierać, rzekł do Twego Ojca Boskiego: Ojcze przebacz mu! Powiedz do ukochanej Matki Twojej: Oto syn Twój. Powiedz do duszy mojej: Dziś ze mną będziesz w raju. Boże mój nie opuszczaj mnie w owej godzinie. Pragnę tak, Boże mój, dusza moja pragnie Ciebie, któryś jest źródłem żywych wód, życie moje jak cień przemija, jeszcze malutko i dokona się wszystko. Przeto, o czcigodny Zbawicielu mój, od tej chwili, aż na całą wieczność w ręce Twoje oddaję ducha mego. O Panie Jezu, przyjmij duszę moją. Amen.

(Odpust cząstkowy za każdorazowe odmówienie tej modlitwy z sercem skruszonym i nabożnie – pp. Pius IX, dnia 10. VI. 1856 r.)

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO

– Pan z Wami.

– I z duchem Twoim.

– Pochylcie głowy na błogosławieństwo.

Bóg, miłosierny Ojciec, który w męce swojego Syna dał wam przykład miłości, niech sprawi, abyście przez służbę Bogu i ludziom otrzymali niewysłowiony dar Jego błogosławieństwa. – Amen.

Chrystus, który umierając na krzyżu wybawił was od śmierci wiecznej, niech was obdarzy życiem bez końca. – Amen.

Wszystkim, którzy Go naśladują w Jego uniżeniu, niech da udział w swoim zmartwychwstaniu. – Amen.

Niech was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty. – Amen.

ŚPIEW: Jezu, ufam Tobie (3 razy)

Do Boga można przemawiać także bardzo krótkimi zdaniami, które nazywamy aktami strzelistymi. W ciągu dnia, kiedy jesteśmy w domu, na ulicy, w szkole, w pracy na wakacjach, jest to do tego wiele takich okazji.

Taki akt strzelisty jest krótkim spojrzeniem ku Bogu.

---

AKT OFIAROWANIA OJCU MIŁOSIERDZIA

Przedwieczny Boże, Ojcze Miłosierdzia, niegodność moja da się zmierzyć jedynie Twoją Boską doskonałością. W oczach Twoich po tylekroć jestem przedmiotem obrzydzenia, ilekroć grzeszyłem i nie korzystałem z Twoich łask i dobrodziejstw, których mi udzielałeś do przeprowadzenia najświętszych zamiarów Twego Boskiego miłosierdzia.

Liczę wszakże na nieskończone miłosierdzie Twoje i w miarę sił swoich chcę wyrazić pragnienie mojego biednego serca.

W zjednoczeniu z całym Dworem niebieskim, z duszami czyśćcowymi i Kościołem Chrystusowym oraz ze wszystkimi stworzeniami, które były, są i będą, i które by być mogły, a które wyobrażam sobie jako nieskończenie pomnożone, w każdej nieskończenie małej chwili przez wieczność, zarówno co do liczby, jak co do świętości i zasług; a przede wszystkim w zjednoczeniu z Jezusem i Niepokalaną Maryją Panną ofiaruję Ci przenajdroższą krew Boskiego Słowa Wcielonego, Jego najświętsze życie, Jego najokrutniejsze cierpienia duchowe, Jego najboleśniejszą mękę, konanie i śmierć, Jego nieskończone zasługi, jak również przeszłe, teraźniejsze i przyszłe zasługi, jak również nieskończenie pomnożone w każdej chwili od wieczności przez wieczność całą.

A wszystko to razem ofiaruję Ci na zgładzenie grzechów moich i grzechów całego świata, na potrzeby Kościoła świętego i całego świata, na wybawienie natychmiastowe wszystkich dusz czyśćcowych w teraźniejszości i przyszłości, i na podziękowanie, jak gdybyś przez wzgląd na ofiarę, którą Ci składam, przyrzekł natychmiast wybawić wszystkie dusze, aż do końca świata, dla wszystkich celów możliwych, które Ci są miłe.

Pragnę Ci to wszystko ofiarować, aby naprawić wszystkie złe czyny, popełnione w przeszłości na całym świecie; aby uzupełnić wszelkie dobro opuszczone przeze mnie i przez wszystkie stworzenia; aby dopełnić w sobie i w innych życie doskonałego i stałego ukrzyżowania, doskonałej i ustawicznej ofiary, przy doskonałym uczestnictwie we wszystkich cierpieniach Jezusa i Maryi; aby prowadzić życie miłości Bożej i wszystkich cnót, aby żyć i umierać w jak najdoskonalszym pełnieniu wszelkich dobrych uczynków, aby żyć i umierać spokojnie pod wpływem gorącej miłości Bożej i wszystkich cnót w stopniu jak najdoskonalszym; aby we mnie i we wszystkich zostało zniweczone własne nasze życie, a życie Chrystusowe stało się naszym; na podziękowanie za łaski udzielone Najświętszej Maryi Pannie, oraz za łaski, których, Boże ojcze, udzieliłeś i których udzielisz wszystkim stworzeniom przeszłym, teraźniejszym i przyszłym; na podziękowanie, jak gdybyś mnie i wszystkim stworzeniom, które są i będą, udzielił już wszystkich łask, przywilejów i darów, których udzieliłeś wszystkim, gdyby wszyscy posiadali ducha i zjednoczenie najświętszego człowieczeństwa Chrystusowego; i jak gdybyś skutecznie spełnił we wszystkim i we wszystkich zamiary Twej nieskończonej miłości i miłosierdzia, we wszystkich dziełach Twoich, a więc w stworzeniu, zachowaniu, odkupieniu i uwielbieniu, a wszystko to dla wszystkich możliwych, i to we wszelki sposób możliwych, celów , które Ci się podobają; jak gdybyś wszystkich umocnił swą nieskończoną miłością i jak gdybyś przemienił w Twe Boskie przymioty i w siebie samego, Ojcze, Synu i Duchu Święty – dałeś nam bowiem poznać, że jedynie dzięki Twemu miłosierdziu będziemy Cię oglądali w królestwie chwały i będziemy podobni Tobie; a wreszcie, aby żyć i umierać w świętej wierze świętego, katolickiego, apostolskiego, rzymskiego Kościoła.

Jezu, ufam Tobie!

Jezu, rozpal serce moje miłością.

Z Bogiem wszystko mogę.

Spocznij Jezu, w sercu moim.

O mój Jezu, miłosierdzia.

Wszystko dla Jezusa.

Jezu Miłosierny wybaw mnie z jarzma grzechu!

O Maryjo Matko Miłosierdzia módl się za nami!

Dopomóż mi życiem odkrywać Twoje Miłosierdzie

Zanurz mnie w zdrojach swojego Miłosierdzia

Uwielbiam Cię Jezu za Twe Miłosierdzie

W chwilach próby bądź dla mnie Miłosierny

Panie, potrzebuję Twojej miłości

Przebacz mi Jezu w Miłosierdziu swoim

Zawierzam Ci swoje życie

Twój krzyż Panie niech mnie uczy Miłosierdzia

Nieskończone Miłosierdzie , przenikaj moją codzienność

Przebacz mi Jezu w Miłosierdziu Swoim

Zawierzam Ci Miłosierny Panie całe swoje życie

Ogarnij mnie Jezu łaską swego Miłosierdzia

Uczyń mnie apostołem Twojego Miłosierdzia

Chwała Ci Jezu Miłosierny

Daj mi poznać potęgę Twojego Miłosierdzia

Tulę się w ramionach Twojego Miłosierdzia

Ufam Miłosierdziu Twojemu

Skrusz moje serce Swoim

Rozpal mnie miłością płynącą z Twojego Miłosierdzia

Jezu Miłosierny – prowadź!

Panie, naucz mnie być miłosiernym

Bezkresna przepaści Miłosierdzia Bożego, kieruj życiem moim !

JEZU, UFAM TOBIE

1. Zmiłuj się nade mną
w miłosierdziu Swoim,
spojrzyj z miłoscią
i z grzechów mnie obmyj.

Refren:
Jezu, ufam Tobie
Miłosierny Boże
Jeszcze raz mi przebacz,
błagam Cię w pokorze.

2. Daj mi serce nowe i radość sumienia.
Przywróć nadzieję Twego przebaczenia.

3. Dawnych naszych grzechów nie pamiętaj, Panie.
Wspomnij na Twoje wielkie zmiłowanie.

BĄDŹ UWIELBIONY, MIŁOSIERNY BOŻE

1. Bądź uwielbiony, milosierny Boże,
Wszechmocny Stwórco, dobry nasz Panie.
Cześć Ci oddajem w najgłębszej pokorze,
W Bóstwa Twojego tonąc oceanie.

2. Bądź uwielbiony Ty, w Trójcy Jedyny,
tak niezgłębiony i niepojęty
Ty co przebaczać umiesz wszystkie winy,
Trzykroć wołamy: Święty, Święty, Święty.

3. Bądź uwielbiony miłosierny Boże,
Żeś zstąpić raczył z niebios na Ziemię.
Wielbimy Ciebie w najgłębszej pokorze,
Żeś tak wywyższył całe ludzkie plemię.

4. Bądź uwielbiony w miłosierdzia dziele
Przez wszystkie serca Tobie zawsze wierne,
Które Cię wielbią tu w Twoim Kościele,
A którym dałeś życie nieśmiertelne.

5. Bądź uwielbiony Stwórco nasz i Panie
Przez wszechświat, który wielbi Cię w pokorze,
Dziękujmy Stwórcy, ile sił nam stanie,
I wysławiajmy miłosierdzie Boże!

O, MIŁOSIERDZIA

1. O, miłosierdzia, miłosierdzia, Panie,
Twojego ludu niech Cię nędza wzruszy.
O dobry Jezu, przyjmij to błaganie,
Które do Ciebie płynie z głębi duszy.

O, miłosierdzia.

2. O, miłosierdzia, dla dusz, które giną,
Z dala od Ciebie na bezdrożach świata.
Dla nich Twe rany Krwią najdroższą płyną,
Dla nich cierń ostry Twe czoło oplata.
O, miłosierdzia.

3. Przez Matki Twojej wszechwładną przyczynę
Rzuć nam Twej łaski ożywcze promienie,
I miłosierdzia, przyspieszaj godzinę
I wszystkim, Jezu, wszystkim daj zbawienie.
O, miłosierdzia.

PANIE, UFAM MIŁOSIERDZIU TWEMU

1. Bądź światłością dla mych oczu, Panie Boże mój.
By sen śmierci mnie nie zmorzył.
Aby nie rzekł wróg: Pokonałem go.
Refren
Panie, ufam miłosierdziu Twemu!

2. Ufam miłosierdziu Twemu, serce cieszy się.
Tyś udzielił mi pomocy. Tobie śpiewać chcę.
Dobroczyńco mój.
Refren

Panie, ufam miłosierdziu Twemu!

W KAŻDYM STRAPIENIU

1. W każdym strapieniu i o każdej porze,
Czuwa nad nami Miłosierdzie Boże.
Kto Miłosierdziu Bożemu zaufa,
Wesprze go Pan Bóg i modlitw wysłucha .

2. Gdy krew i woda z Serca się polały,
Bóg miłosierdziem okrył świat ten cały.
Więc uwielbiajmy miłosierdzie Boże,
W każdym strapieniu i o każdej porze.

3. Gdy Serce Boskie włócznią wskroś przeszyto,
Krew z wodą trysły falą przeobfitą.
Krew zmywająca tego świata grzechy,
Woda kojąca – balsamem pociechy.

O najmiłosierniejszy Jezu, Twoja dobroć jest nieskończona, a skarby łask nieprzebrane. Ufam bezgranicznie Twojemu miłosierdziu, które jest ponad wszystkie dzieła Twoje. Oddaję się Tobie całkowicie i bez zastrzeżeń, ażeby w ten sposób móc żyć i dążyć do chrześcijańskiej doskonałości. Pragnę szerzyć Twoje miłosierdzie poprzez spełnianie dzieł miłosierdzia, tak wobec duszy, jak i ciała, zwłaszcza starając się o nawrócenie grzeszników, niosąc pociechę potrzebującym pomocy, chorym i strapionym. Strzeż mnie więc, o Jezu, jako własności swojej i chwały swojej. Jakkolwiek czasami drżę ze strachu, uświadamiając sobie słabość moją, to jednocześnie mam bezgraniczną ufność w Twoje miłosierdzie. Oby wszyscy ludzie poznali zawczasu nieskończoną głębię Twego miłosierdzia, zaufali Mu i wysławiali Je na wieki.

Amen.

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie,
a światłość wiekuista niechaj im świeci.
Niech odpoczywają w pokoju.
Amen.

 

Prosimy Cię, Panie, zmiłuj się w swojej ojcowskiej dobroci nad duszą Twojej służebnicy N., i wyzwolonej od skażenia śmierci przywróć udział w wiecznym zbawieniu.

Prosimy Cię, Panie, niech nasza modlitwa uprosi u Twojej dobroci oczyszczenie ze wszystkich win dla duszy Twojej służebnicy N., aby osiągnęła Twoje wiekuiste miłosierdzie.

Prosimy Cię, Panie, aby dusza służebnicy Twojej N. osiągnęła udział w świętości wiekuistej, której zadatek otrzymała w Sakramencie wiecznego miłosierdzia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

 

 

Za zmarłego

Nakłoń, Panie, ucho ku prośbom pokornie przez nas zanoszonym do Twego miłosierdzia i umieść w krainie pokoju i światłości duszę Twojego sługi N., której kazałeś odejść z tego świata, oraz włącz ją do społeczności Twoich Świętych.

Spraw, prosimy Cię, Panie, aby ta modlitwa wyjednała zbawienie duszy Twojego sługi N., za którym pokornie błagamy.

Prosimy Cię, Panie, uwolnij od więzów grzechu duszę Twojego sługi N., aby wskrzeszony żył w chwale zmartwychwstania wśród Twoich świętych i wybranych. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Boże, który zawsze się litujesz i przebaczasz, pokornie Cię błagamy, nie oddawaj w moc nieprzyjaciela i nie zapominaj na wieki duszy Twojego sługi N. (Twojej służebnicy N.), której dzisiaj kazałeś odejść z tego świata, lecz rozkaż Świętym Aniołom wprowadzić ją do niebieskiej ojczyzny, a ponieważ Tobie wierzyła i ufała, niech nie ponosi kar piekielnych, lecz posiądzie szczęście wieczne.

Zmiłuj się, Panie, nad duszą Twojego sługi N. (Twojej służebnicy N.), za którą się modlimy, pokornie błagając Twego miłosierdzia, aby oczyszczona osiągnęła odpoczynek wieczny.

Przyjmij, Panie, nasze modlitwy za duszę Twojego sługi N. (Twojej służebnicy N.); jeżeli pozostała w niej jeszcze zmaza popełnionych na ziemi grzechów, niech ją łaskawie zgładzi Twoje miłosierdzie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Boże, który zawsze się litujesz i przebaczasz, pokornie Cię błagamy, nie oddawaj w moc nieprzyjaciela i nie zapominaj na wieki duszy Twojego sługi N. (Twojej służebnicy N.), której dzisiaj kazałeś odejść z tego świata, lecz rozkaż Świętym Aniołom wprowadzić ją do niebieskiej ojczyzny, a ponieważ Tobie wierzyła i ufała, niech nie ponosi kar piekielnych, lecz posiądzie szczęście wieczne.

Zmiłuj się, Panie, nad duszą Twojego sługi N. (Twojej służebnicy N.), za którą się modlimy, pokornie błagając Twego miłosierdzia, aby oczyszczona osiągnęła odpoczynek wieczny.
Przyjmij, Panie, nasze modlitwy za duszę Twojego sługi N. (Twojej służebnicy N.); jeżeli pozostała w niej jeszcze zmaza popełnionych na ziemi grzechów, niech ją łaskawie zgładzi Twoje miłosierdzie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.

Boże, miłosierny Panie, daj duszom sług i służebnic Twoich miejsce w niebie, błogosławiony pokój i jasność Twojego światła.

Panie, wysłuchaj łaskawie naszych modlitw za dusze sług i służebnic Twoich, za które się modlimy prosząc, abyś je przyjął do społeczności swoich Świętych.

Spraw, prosimy Cię, Panie, aby dusze sług i służebnic Twoich, oczyszczone ze swoich win, otrzymały przebaczenie i wieczny odpoczynek.

Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Boże, dzięki Twojemu miłosierdziu dusze wiernych odpoczywają w pokoju; udziel łaskawie odpuszczenia grzechów Twoim sługom i służebnicom, którzy tutaj spoczywają w Chrystusie, aby uwolnieni od wszystkich win cieszyli się z Tobą bez końca.

Panie, przyjmij łaskawie modlitwę zaniesioną za dusze sług i służebnic Twoich, którzy tutaj spoczywają w Chrystusie, niech oswobodzeni z więzów śmierci otrzymają życie wieczne.

Boże, Światłości dusz wiernych, wysłuchaj nasze prośby i daj miejsce w niebie, błogosławiony pokój oraz jasność Twojego światła sługom i służebnicom Twoim, których ciała tutaj spoczywają w Chrystusie.

Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Najświętszy Panie, wszechmogący Ojcze i wieczny Boże, w Jezusie Chrystusie, Synu Twoim, jaśnieje nam nadzieja zbawiennego zmartwychwstania. Wprawdzie przygniata nas silnie konieczność śmierci, jednak podnosi nas na duchu obietnica przyszłej nieśmiertelności. Wierzącym w Ciebie, Panie, życie nie może już być odebrane, będzie ono tylko inaczej ukształtowane, gdy rozpadnie się w proch dom ziemskiego pielgrzymowania – będzie dla nas przygotowana w niebie wieczna ojczyzna.

O Boże, uczyń życiodajną nadzieję w naszych sercach i dozwól, by ona pocieszyła nas w cierpieniu, którym jesteśmy nawiedzeni. Przygotuj i nas przez Ducha Świętego na ten wielki dzień chwały, gdy wskrzesisz wszystkich zmarłych, oraz dopomóż nam stanąć przed Twoim obliczem wraz ze wszystkimi miłującymi Cię, którzy nas wyprzedzili. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Boże, który zawsze się litujesz i przebaczasz, pokornie Cię błagamy, nie oddawaj w moc nieprzyjaciela i nie zapominaj na wieki duszy Twojego sługi N. (Twojej służebnicy N.), której dzisiaj kazałeś odejść z tego świata, lecz rozkaż Świętym Aniołom wprowadzić ją do niebieskiej ojczyzny, a ponieważ Tobie wierzyła i ufała, niech nie ponosi kar piekielnych, lecz posiądzie szczęście wieczne.

Zmiłuj się, Panie, nad duszą Twojego sługi N. (Twojej służebnicy N.), za którą się modlimy, pokornie błagając Twego miłosierdzia, aby oczyszczona osiągnęła odpoczynek wieczny.
Przyjmij, Panie, nasze modlitwy za duszę Twojego sługi N. (Twojej służebnicy N.); jeżeli pozostała w niej jeszcze zmaza popełnionych na ziemi grzechów, niech ją łaskawie zgładzi Twoje miłosierdzie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.

Kyrie elejson.

Chryste elejson.

Kyrie elejson.

Chryste, usłysz nas.

Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami.

Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.

Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo, módl się za nami.

Wszyscy święci Aniołowie i Archaniołowie, módlcie się za nimi.

Wszystkie święte niebieskie duchy,

Wszyscy święci Patriarchowie i Prorocy,

Wszyscy święci Apostołowie i Ewangeliści,

Wszyscy święci niewinni Młodziankowie,

Wszyscy święci Męczennicy,

Wszyscy święci Biskupi i Wyznawcy,

Wszyscy święci Doktorzy Kościoła,

Wszyscy święci Kapłani i Lewici,

Wszyscy święci Zakonnicy i Pustelnicy,

Wszystkie święte panny i wdowy,

Wszyscy święci i święte Boże,

Bądź im miłościw, przepuść im Panie!

Bądź im miłościw, wysłuchaj nas Panie!

Od mak czyśćcowych, wybaw ich Panie.

Przez Twoje Wcielenie,

Przez Twoje Narodzenie,

Przez Twój Chrzest i post święty,

Przez trudy Twego życia,

Przez Krzyż i Mękę Twoja,

Przez Śmierć i pogrzeb Twój,

Przez Zmartwychwstanie Twoje,

Przez Wniebowstąpienie Twoje,

Przez Zesłanie Ducha Świętego Pocieszyciela,

My grzeszni, Ciebie prosimy za cierpiącymi duszami, wysłuchaj nas Panie.

Abyś duszom zmarłych ich winy odpuścić raczył,

Abyś im resztę kary za grzechy darować raczył,

Abyś je z czyśćca wybawić raczył,

Abyś je do życia wiecznego przyjąć raczył.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz im dać Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz im dać Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wieczny odpoczynek racz im dać Panie.

Uwolnij, Panie, dusze wszystkich wiernych zmarłych.

Od wszystkich ich więzów.

Módlmy się: Boże, Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych udziel duszom sług i służebnic Twoich odpuszczenia wszystkich grzechów; niech przez pokorne prośby nasze dostąpią zbawienia, którego zawsze pragnęły. Który żyjesz i królujesz przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Niedziela

Panie, Boże Wszechmogący, błagam Cię przez Najdroższą Krew, którą Twój Boski Syn, Jezus Chrystus, wylał za nas w Ogrójcu, racz wybawić dusze z czyśćca, a szczególnie tę, która jest najbardziej ze wszystkich opuszczona. Przyjmij ją do Twojej chwały, gdzie będzie mogła wielbić Cię i chwalić na wieki. Amen.

Ojcze nasz…

Zdrowaś Maryjo…

Wieczny odpoczynek…

Poniedziałek

Panie, Boże Wszechmogący, błagam Cię przez Najdroższą Krew, którą Boski Twój Syn, Jezus Chrystus, wylał za nas podczas okrutnego biczowania, racz wybawić dusze z czyśćca, a szczególnie tę, która jest już najbliższa wejścia do Twojej chwały, aby jak najprędzej mogła Cię wielbić i błogosławić na wieki. Amen.

Ojcze nasz…

Zdrowaś Maryjo…

Wieczny odpoczynek…

Wtorek

Panie, Boże Wszechmogący, błagam Cię przez Najdroższą Krew, którą Boski Twój Syn, Jezus Chrystus, wylał za nas podczas bolesnego ukoronowania cierniem, racz wybawić dusze z czyśćca, a szczególnie tę, która najbardziej potrzebuje naszych modlitw, aby jak najprędzej mogła być uwolniona i mogła wielbić Twój Majestat i błogosławić Cię na wieki. Amen.

Ojcze nasz…

Zdrowaś Maryjo…

Wieczny odpoczynek…

Środa

Panie, Boże Wszechmogący, błagam Cię przez Najdroższą Krew Syna Twego Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela, którą wylał na ulicach Jerozolimy dźwigając krzyż na swych świętych ramionach, racz wybawić dusze z czyśćca, a szczególnie tę, która w Twych oczach jest najbogatsza w zasługi, aby, przybywszy jak najprędzej do nieba, mogła w chwale, do której jest przeznaczona, głosić Twoją chwałę i błogosławić Cię na wieki. Amen.

Ojcze nasz…

Zdrowaś Maryjo…

Wieczny odpoczynek…

Czwartek

Panie, Boże Wszechmogący, błagam Cię przez Najświętsze Ciało i Krew Twego Boskiego Syna, Jezusa Chrystusa, które w noc przed męką dał jako pokarm i napój swym umiłowanym Apostołom i przekazał Kościołowi świętemu na wieczną Ofiarę i życiodajny Pokarm dla wiernych, racz wybawić dusze z czyśćca, a szczególnie tę, która miała największe nabożeństwo do tej Tajemnicy Miłości, by mogła chwalić Cię razem z Twoim Synem i Duchem Świętym w chwale Twojej na wieki. Amen.

Ojcze nasz…

Zdrowaś Maryjo…

Wieczny odpoczynek…

Piątek

Panie, Boże Wszechmogący, błagam Cię przez Najdroższą Krew Twego Boskiego Syna, Jezusa Chrystusa, którą obficie wylał na krzyżu, najbardziej ze swych świętych rąk i stóp, racz wybawić dusze z czyśćca, a szczególnie tę, za którą jestem najbardziej obowiązany się modlić, abym nie był przyczyną powstrzymującą Cię od przyjęcia jej do Twej chwały. Wprowadź ją jak najprędzej do niebieskich radości, gdzie z Aniołami będzie Cię wielbić i błogosławić na wieki. Amen.

Ojcze nasz…

Zdrowaś Maryjo…

Wieczny odpoczynek…

Sobota

Panie, Boże Wszechmogący, błagam Cię przez Najdroższą Krew, która obficie wytrysnęła z boku Twego Boskiego Syna, Jezusa Chrystusa, w obecności Jego Niepokalanej Matki, co sprawiło Jej wielki ból, racz wybawić dusze z czyśćca, a szczególnie tę, która najbardziej czciła Niepokalaną Dziewicą Maryję, aby mogła jak najprędzej wejść do Twojej chwały i wielbić Cię razem z Nią przez wszystkie wieki. Amen.

Ojcze nasz…

Zdrowaś Maryjo…

Wieczny odpoczynek…

Panie, Boże Wszechmogący, ufając Twemu wielkiemu Miłosierdziu zanoszę do Ciebie moją pokorną modlitwę: wyzwól duszę Twego sługi (Twojej służebnicy) od wszystkich grzechów i kar za nie. Niech święci Aniołowie jak najprędzej zaprowadzą ją z ciemności do wiekuistego światła, z karania do wiecznych radości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Panie, nakłoń Twego ucha ku naszym prośbom, gdy w pokorze błagamy Twego miłosierdzia; przyjmij duszę sługi Twego N., której kazałeś opuścić tę ziemię, do krainy światła i pokoju i przyłącz ją do grona Twych wybranych.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Boże, Ty nam nakazałeś miłować wszystkich ludzi jak braci i siostry, także tych,
których śmierć zabrała z tej ziemi. Wszyscy bowiem żyjemy w Tobie, wszyscy zjednoczymy się z Tobą w jednej wierze i miłości. Dopomóż nam, miłosierny Boże, zawsze dążyć ku temu zjednoczeniu, z miłością pomagając naszym żyjącym braciom i siostrom radą i dobrym przykładem, a zmarłym modlitwą i zasługami płynącymi z naszych dobrych uczynków. Racz przyjąć tę modlitwę, a przez nieskończone Miłosierdzie Twoje, przez Mękę i Śmierć Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Zbawiciela i Odkupiciela, zmiłuj się nad duszami zatrzymanymi w czyśćcu, które muszą odpokutować za swoje grzechy, zanim wejdą do Twojej chwały. Ześlij im Ducha Twego, Pocieszyciela, aby je oświecił światłem i Twoją łaską oraz umacniał w nadziei Twego Miłosierdzia. Racz je wprowadzić do Królestwa Twojej chwały za przyczyną Najświętszej Maryi Panny i wszystkich Twoich świętych, jak również przez modlitwy Twego świętego Kościoła i nas wszystkich, niegodnych sług Twoich, którzy błagamy dla nich o Twe zmiłowanie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Boże, Tyś nam przykazał czcić ojca i matkę, zmiłuj się łaskawie nad duszami moich rodziców i odpuść im grzechy; pozwól mi oglądać ich w radości Twej wiekuistej światłości. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Panie, Boże Wszechmogący, polecam Twemu miłosierdziu dusze naszych poległych żołnierzy, którzy oddali swe życie w obronie drogiej Ojczyzny i przelali swoją krew w obronie nie tylko naszego kraju, ale i Wiary świętej. O Boże, niech to ich męczeństwo poniesione w obronie Wiary i Ojczyzny uwolni ich dusze z czyśćca i wyjedna wieczną nagrodę w niebie. Błagam Cię o to przez Mękę i Śmierć naszego Zbawiciela, przez Jego Najświętsze Serce, przez przyczynę i zasługi Jego Niepokalanej Matki oraz świętych Patronów i Patronek naszego Narodu. Amen.

Najświętsza Panno Nieustającej Pomocy, Matko litościwa, racz spojrzeć na biedne dusze, które sprawiedliwość Boża zatrzymuje w płomieniach czyśćcowych. Są one drogie dla Twego Boskiego Syna, gdyż zawsze Go kochały i teraz gorąco pragną być blisko Niego, lecz nie mogą zerwać swych więzów, które je trzymają w palącym ogniu czyśćca. Niech się wzruszy Twe serce, Matko litościwa. Pośpiesz z pociechą dla tych dusz, które Cię zawsze kochały i teraz ślą do Ciebie swe westchnienia. Wszak są toTwoje dzieci, bądź więc im pomocą, nawiedzaj je, osładzaj ich męki, skróć ich cierpienia i nie zwlekaj z ich wybawieniem. Amen.

O Maryjo, swym litościwym sercem obejmij dusze zamknięte w ciemnych więzieniach pokuty, a nie mających na ziemi nikogo, kto by o nich pamiętał. Najlepsza Matko, wejrzyj swym miłosiernym wzrokiem na te dusze opuszczone, przyjdź im ze skuteczną pomocą wśród opuszczenia, w jakim pozostają i pobudź serca wielu wiernych do modlitwy za nie. O Matko Nieustającej Pomocy, zlituj się nad duszami opuszczonymi w czyśćcu!

O Niepokalana Maryjo, Matko Miłosierdzia, która widziałaś święte Ciało ukochanego Syna Twojego wiszące na krzyżu, patrzyłaś na ziemię przesiąkniętą Jego Krwią i byłaś obecna przy Jego okrutnej śmierci. Polecam Ci, Matko Najświętsza, dusze cierpiące w czyśćcu i błagam, racz wejrzeć na nie okiem swego miłosierdzia i wyjednaj im wybawienie z mąk. Dla wyproszenia Twej łaski, o Matko Niepokalana, przebaczam szczerze i serdecznie tym wszystkim, którzy mnie obrazili i przez Twoje wstawiennictwo proszę Jezusa o udzielenie im wszelkiego dobra, łaski i błogosławieństwa w zamian za zło, które mi wyrządzili lub którego mi życzyli. Przez Twoje ręce, o Panno Święta, ofiaruję Bogu ten akt miłości dla uproszenia miłosierdzia dla dusz, które poddane są oczyszczeniu. Amen.

Boże miłosierny, z tronu Twojej chwały wejrzyj na biedne dusze w czyśćcu cierpiące. Wejrzyj na ich karanie i męki, jakie ponoszą, na łzy, które przed Tobą wylewają. Usłysz ich błagania i jęki, którymi wołają do Ciebie o miłosierdzie. Zmiłuj się nad nimi i odpuść im grzechy. Wspomnij, najłaskawszy Ojcze, na Mękę, którą Twój Syn podjął dla nich. Wspomnij na Krew Przenajświętszą, którą za nich wylał. Wspomnij na gorzką śmierć Jego, którą dla nich podjął i zmiłuj się nad nimi. Za wszystkie ich przewinienia, których się kiedykolwiek dopuściły, ofiaruję Ci przenajświętsze życie i wszystkie czyny Twego najmilszego Syna. Za zaniedbania popełnione w Twojej świętej służbie ofiaruję Ci Jego gorące pragnienia. Za opuszczenie dobrych i zbawiennych spraw ofiaruję Ci nieskończone zasługi Twego Syna. Za wszystkie krzywdy, jakich od nich doznałeś, ofiaruję Ci wszystko, co Ci kiedykolwiek miłego świadczyły. Na koniec za wszystkie męki, które słusznie muszą cierpieć, ofiaruję Ci wszystkie pokuty, posty, czuwania, modlitwy, prace, boleści, Krew i Rany, mękę i Śmierć niewinną, którą z najgorętszej miłości cierpiał za nas najmilszy Twój Syn. Błagam Cię, abyś raczył przyjąć te ukochane dusze do rajskiej szczęśliwości, aby Cię tam wielbiły na wieki
. Amen.

Niech Jezus Chrystus, dla nas ukrzyżowany, zmiłuje się nad wami, dusze bolejące; niech swoją Krwią zagasi pożerające was płomienie. Polecam was tej niepojętej miłości, która Syna Bożego sprowadziła z nieba na ziemię i wydała na okrutną śmierć. Niech się ulituje nad wami, jak okazał swe miłosierdzie dla wszystkich grzeszników, umierając na krzyżu. Jako zadośćuczynienie za wasze winy ofiaruję tę synowską miłość, jaką Jezus w swym Bóstwie kochał swego Przedwiecznego Ojca, a w Najświętszym Człowieczeństwie najmilszą swoją Matkę. Amen.

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Na trzech początkowych paciorkach mówimy:

Boże mój, wierzę w Ciebie, boś jest prawdą nieomylną.

Mm nadzieję w Tobie, boś jest nieskończenie dobry.

Kocham Cię, Panie, boś jest godzien nieskończonej miłości.

Na małych paciorkach 10 razy:

Słodkie Serce Maryi, bądź moim zbawieniem.

Zakończyć znakiem krzyża i modlitwą:

Boże mój, przez Najsłodsze Serce Maryi ofiaruję Ci tę modlitwę i proszę, abyś ją
przyjął za dusze w czyśćcu cierpiące (albo: za duszę nieznana).

Boże, miłosierny Panie, obchodząc rocznicę śmierci Twojego sługi(Twojej służebnicy), prosimy Cię, abyś jego (jej) duszy dał miejsce w niebie, błogosławiony pokój i jasność Twojego światła.
Panie, wysłuchaj łaskawie naszych modlitw za duszę Twojego sługi, którego (Twojej służebnicy, której) rocznicę śmierci obchodzimy, prosimy za nią, abyś ją przyjął do społeczności Twoich Świętych.
Spraw, prosimy Cię, Panie, aby dusza Twojego sługi, którego (Twojej służebnicy, której) rocznicę śmierci obchodzimy, otrzymała przebaczenie i wieczny odpoczynek.

Boże, miłosierny Panie, daj duszom sług i służebnic Twoich miejsce w niebie, błogosławiony pokój i jasność Twojego światła.

Panie, wysłuchaj łaskawie naszych modlitw za dusze sług i służebnic Twoich, za które się modlimy prosząc, abyś je przyjął do społeczności swoich Świętych

Spraw, prosimy Cię, Panie, aby dusze sług i służebnic Twoich, oczyszczone ze swoich win, otrzymały przebaczenie i wieczny odpoczynek.

Tajemnice radosne

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

Dziękujemy Ci Maryjo za Twoją pełną uległości i wiary zgodę na wolę Ojca. Dzięki Twojemu „fiat” Bóg stał się człowiekiem i zamieszkał pośród nas. Twojemu wstawiennictwu u Boga powierzamy zmarłych cierpiących w czyśćcu, którzy tęsknią za mieszkaniem w Domu Ojca.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety

Dziękujemy Ci Maryjo, że w swym dziewiczym łonie zaniosłaś Jezusa do domu św. Elżbiety, a Duch Święty napełnił Jana Chrzciciela. Twojemu wstawiennictwu u Boga powierzamy zmarłych /NN/, aby mogli doświadczyć pełni radości spotkania z Jezusem w wieczności.

3. Narodzenie Pana Jezusa

Dziękujemy Ci Maryjo za Twoje boskie ale pełne trudu, pokory i ubóstwa macierzyństwo. Twojemu wstawiennictwu u Boga powierzamy zmarłych /NN/, aby przez tajemnicę swej śmierci mogli narodzić się do pełni dziecięctwa Bożego w niebie.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni

Dziękujemy Ci Maryjo za Twoje pełne wierności wypełnienie Bożego Prawa w tajemnicy ofiarowania Jezusa w świątyni Jerozolimskiej. Twojemu wstawiennictwu u Boga, powierzamy zmarłych /NN/, aby oczyszczeni mogli wejść do niebieskiej świątyni Bożego Baranka.

5. Znalezienie Jezusa w świątyni

Dziękujemy Ci Maryjo za Twoje pełne bólu serca poszukiwanie Jezusa i radość odnalezienia Go w świątyni. Twojemu wstawiennictwu u Boga powierzamy zmarłych /NN/, aby doświadczyli pełni szczęścia z odnalezienia swego mieszkania w Domu Ojca.

Tajemnice światła

1. Chrzest Jezusa w Jordanie

Dziękujemy Ci Jezu, że stanąłeś pośród grzeszników, aby przyjąć chrzest z rąk Jana Chrzciciela w Jordanie, i że przez sakrament Chrztu św. uczyniłeś nas Bożymi dziećmi. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby i oni na progu wieczności usłyszeli słowa Ojca: „Ty jesteś mój Syn umiłowany…” .

2. Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie

Dziękujemy Ci Jezu, że uczestniczyłeś we wszystkich momentach ludzkiego życia i tam objawiałeś swoją boską moc i miłość. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby dzięki Twemu miłosierdziu, Ojciec Niebieski mógł w nich rozpoznać swoje podobieństwo.

3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

Dziękujemy Ci Jezu, że dzięki Tobie królestwo Boże jest już pośród nas, i że swoim życie i słowem nauczasz nas nieustannie jak mamy do niego dążyć. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby w wieczności stali się dziedzicami Twojego Królestwa.

4. Przemienienie Jezusa na górze Tabor

Dziękujemy Ci Jezu, że dozwalasz nam już tu na ziemi kontemplować Twoje boskie, chwalebne oblicze. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby zostali przemienieni i w wiecznej szczęśliwości mogli wpatrywać się w Twoje pełne miłości i światła oblicze.

5. Ustanowienie Eucharystii

Dziękujemy Ci Jezu, że pozostałeś pośród nas pod postaciami Chleba i Wina i stałeś się naszym pokarmem na wieczność. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby stali się uczestnikami Twej boskiej Uczty w niebie.

Tajemnice bolesne

1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu

Dziękujemy Ci Jezu, że przyjąłeś na siebie wszystkie nasze grzechy i ich skutki, i że nie oddaliłeś od siebie gorzkiego kielicha Bożej woli. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby w wieczności mogli się radować owocami Twojego zbawczego cierpienia i męki.

2. Biczowanie Pana Jezusa

Dziękujemy Ci Jezu, że wziąłeś na siebie rany wszystkich naszych słabości, zniewoleń i grzechów. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby oczyszczeni z ze skutków i zmaz grzechowych, otrzymali białą szatę Bożego dziecięctwa w Królestwie Twego Ojca.

3. Ukoronowanie cierniem

Dziękujemy Ci Jezu, że przyjąłeś na siebie odrzucenie, poniżenie, hańbę i wzgardę, którą zadaje zawsze naszej duszy każdy, nawet najmniejszy grzech. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby w wieczności mogli być dziedzicami chwały Twego Królestwa.

4. Dźwiganie krzyża

Dziękujemy Ci Jezu, że z miłości ku nam obarczyłeś się krzyżem nędzy, słabości i upadków każdego człowieka, że i zawsze jesteś blisko przy człowieku
cierpiącym i potrzebującym. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby uwolnieni i usprawiedliwieni z ciężaru swoich grzechów, mogli radować się na wieki Twoją pełną miłości bliskością.

5. Śmierć Jezusa na Krzyżu

Dziękujemy Ci Jezu, że przyjąłeś na siebie trwogę konania i bolesną śmierć, a przez nią wyzwoliłeś nas spod panowania szatana śmierci. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby obmyci Twoją boską Krwią mogli radować się na wieki pełnią życia i szczęścia w Twoim Królestwie.

Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Dziękujemy Ci Jezu za radość Wielkanocnego poranka, który dla każdego z nas jest niegasnącą nadzieją zmartwychwstania i wiecznego życia. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby wyzwoleni już z trudów, cierpień i łez ziemskiego życia, doświadczyli radości nowego życia.

2. Wniebowstąpienia Pana Jezusa

Dziękujemy Ci Panie Jezu, że pojednałeś nas z Ojcem i otworzyłeś nam drogę do nieba, że w Domu Ojca przygotowałeś nam mieszkanie i tam nas oczekujesz. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby ich przyjął, oczyścił i
pozwolił radować się przebywaniem w mieszkaniu dla nich od założenia
świata.

3. Zesłanie Ducha Świętego

Dziękujemy Ci Panie Jezu, że nie zostawiłeś nas sierotami, ale posłałeś nam swego Ducha Świętego, aby był z nami na zawsze, napełniał nasze serca miłością i prowadził do całej prawdy. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby oczyszczeni i uświęceni w ogniu Twej miłości mogli radować się we wspólnocie wszystkich świętych w niebie.

4. Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Dziękujemy Ci Panie Jezu, ze Twoją i naszą Matkę Maryję, Którą z duszą i ciałem wziąłeś do siebie, aby się za nami wstawiała i była nam na zawsze przewodniczką w pielgrzymce wiary do niebieskiej ojczyzny. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby doświadczyli Jej przemożnego Orędownictwa.

5. Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

Dziękujemy Ci Panie Jezu, że trud Bożego Macierzyństwa i wierność w podejmowaniu i realizacji zbawczych planów Ojca, wynagrodziłeś wyniesieniem swej Matki ponad wszystkich Aniołów i świętych. Prosimy Cię za zmarłymi /NN/, aby zasługi i wstawiennictwo Maryi wyjednało im chwałę nieba.

Tajemnice radosne

1.Zwiastowanie

Każdego dnia zwiastowane są nam nowiny o zbliżającej się śmierci. Takim zwiastowaniem są mogiły naszych najbliższych i znanych nam ludzi; obrzędy pogrzebowe, w których uczestniczymy i coraz bardziej różne dolegliwości, które na razie potrafimy pokonywać, ale w końcu doprowadzą one każdego do śmierci. Aby wśród tych nowin, zapowiadających śmierć, nie zatracić optymizmu i radości życia potrzebne jest nam zwiastowanie dobrej nowiny, która wznosi się ponad wszelkie cmentarze i wszelkie miejsca cierpienia człowieka. W tej tajemnicy zapoznajemy się z jej treścią, a jest to nowina zwiastująca życie: „poczniesz i porodzisz”. Nikt nie żyje i nie umiera w samotności, ale poczęcie i narodzenie Jezusa – Zbawiciela świata – ma najwyższe znaczenie dla każdego człowieka: dla każdego kto żyje i dla każdego, kto umarł.

2. Nawiedzenie

Śpiewając w Tajemnicy Nawiedzenia razem z Maryją jej pieśń MAGNIFICAT, uczymy się od Bożej Pieśniarki daru pamięci i prorokowania. Jej pamięć obejmuje wszystkie pokolenia, które w Niej dostępują największego miłosierdzia Boga, które nie tylko do współczesnych, lecz i do tych, co umarli przychodzi w osobie Mesjasza. „Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie dla tych, którzy się Go boją” (Łk 1,50). Maryja w swej pieśni myśli również o pokoleniach, które dopiero przyjdą i z weselem będą czerpać z tego źródła zbawienia, które Ona ma pod swoim sercem. „Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia (Łk 1,48). Mamy naśladować Maryję w jej pamięci i w jej wychodzeniu ku przyszłości. Za zmarłych ofiarować modlitwę i czyny pokutne, a przyszłym pokoleniom zostawić dobry przykład i wielkie duchowe dziedzictwo.

3. Narodzenie

W Tajemnicy Narodzenia kontemplujemy „Słowo, które stało się Ciałem i zamieszkało między nami” (J 1,14). Według Autora IV Ewangelii Słowo- narodzony nam Zbawiciel – jest światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na ten świat (por. J 1,9). To Światło jest światłością ludzi. Światło, które zapaliło się dla nas w Betlejem już nigdy nie zagaśnie, bo ta światłość świeci w ciemności i ciemność nie może jej ogarnąć (por. J 1,5). Dlatego, kto „brodzi” w tej światłości, życie ma w obfitości. Światłość wiekuista, o którą modlimy się dla naszych zmarłych nie jest więc zjawiskiem fizycznym, czy optycznym. Światłością nawet dla oczu, które przestały widzieć, jest narodzony w Betlejem Zbawiciel świata.

4. Ofiarowanie

Wszyscy boimy się śmierci i lękamy się odchodzić z tego świata. Wśród wielu powodów tego lęku jest obawa, że nie do końca wypełniliśmy zadanie dane nam do ziemi do wykonania, że nie wychowaliśmy sobie następców, którzy to zrobią. W chwilach lęku przed śmiercią trzeba popatrzeć na Zbawiciela oczyma sędziwego Symeon i sędziwej Anny, którzy wyszli Mu naprzeciw, kiedy Rodzice zgodnie z przepisem Prawa przynieśli Go do świątyni, by swego Pierworodnego ofiarować Bogu. Chociaż to Dziecię ma dopiero 40 dni już można na niego złożyć wszelkie nasze troski i niepokoje. Kiedy wraz z Nim zostaną ofiarowane Bogu, każdy z nas będzie mógł powiedzieć z Symeonem: „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie…
(Łk 2,29-30). Jednocześnie musimy sobie uświadomić, że po naszych przodkach przejmujemy ciężar odpowiedzialności za to, żeby świat nie zapomniał, że tylko w Bogu jest jego zbawienie.

5. Znalezienie

W tej tajemnicy wraz z Maryją i Józefem możemy podziwiać przedziwne „colloquium” jakie miało miejsce w świątyni jerozolimskiej podczas pielgrzymki dwunastoletniego Jezusa domu Ojca. To pielgrzymowanie było również wypełnione poszukiwaniem, kiedy Jezus zaginął gdzieś w drodze: „Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami” (Łk 46-47). Takie „colloquium” bardzo potrzebne jest między pokoleniami, między rodzicami i dziećmi, między nauczycielami i uczniami. Mamy w nich poruszać najważniejsze tematy. Trzeba czerpać z doświadczeń starszych, a od młodszych uczyć się radości życia. Potrzebny jest też dialog między żywymi i umarłymi. Zmarłym potrzebna jest nasza modlitwa, a nam najważniejsza wiedza, którą oni już znają: Jak dobrze żyć, żeby dobrze umierać?

Tajemnice światła

1. Chrzest w Jordanie

Kiedy patrzymy na pana Jezusa zanurzonego w wodach Jordanu przypominamy sobie słowa hymnu z Nieszporów odprawianych w niedzielę Chrztu Pańskiego: „Nie potrzebował chrztu pokuty- Ten, który zrodził się z Dziewicy, – lecz przyjął go, by nasze grzechy – zgładzić przez własne zanurzenie”. Chrzest w wodach Jordanu jest jedynie zapowiedzią chrztu krwi, prze który przeszedł Zbawiciel człowieka. Ten właśnie chrzest zapowiadał Pan Jezus mówiąc do swoich uczniów: „Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie” (Łk 12,50). To w tym chrzcie i my mamy swój udział, o czym mówi Pan Jezus w słowach: „Kielich, który Ja mam pić, pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie”
(Mt 10,39). Ten właśnie chrzst jest dla nas źródłem zbawienia: „Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16,16). Najgłębiej związek naszego wybawienia od śmierci ukazuje święty Paweł w Liście do Rzymian: „Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca” (Rz 6,3-4).

2. Gody w Kanie Galilejskiej

Pan Jezus przyjął zaproszenie na świętowanie zaślubin w Kanie Galilejskiej i zawsze przyjmuje zaproszenie do błogosławienia każdego małżeństwa i przemieniania ludzkiego związku na Sakrament ukazujący jego miłość do Kościoła, jako do wybranej Oblubienicy. Z woli Boga rodzina jest środowiskiem, w którym otrzymujemy życie naturalne i tutaj znajduje ono najlepsze warunki rozwoju. Kościół natomiast jest środowiskiem, w którym przez sakrament chrztu otrzymujemy życie łaski i tutaj może ono się najlepiej rozwijać. Na życie w rodzinie składa się cała seria narodzin i zgonów. Natomiast w Kościele są tylko same narodziny. Najpierw zrodzenie przez chrzest do nowego życia, a jego dopełnieniem jest zrodzenie w chwili śmierci do życia wiecznego. Często myślimy o naszych zmarłych ze smutkiem. Kiedy jednak widzimy ich p rzy Chrystusie możemy przeżywać radosne gody połączenia duszy człowieka – stęsknionej oblubienicy z upragnionym Oblubieńcem.

3. Nauczanie o Królestwie Bożym

Z chwilą śmierci człowiek zostaje wykreślony ze społeczności żyjących. Nie ma już żadnych praw obywatelskich, poza tym, że ma być respektowana jego wola zawarta w testamencie; nie ma również żadnych praw ludzkich, poza tym, że jego ciało może przez pewien okres czasu zajmować miejsce na cmentarzu. Jedyną społecznością, do której człowiek w całej pełni należy nawet po swojej śmierci jest królestwo niebieskie. Głosząc w tej tajemnicy prawdę o królestwie Bożym myślimy nie tylko o tym, że zmarli mają swoje miejsce w niebie, lecz również o tym, że mają oni swoje miejsce w pamięci Kościoła tutaj na ziemi. Jest to pamięć szczególna, albowiem przywołuje ona ich obecność wśród nas na mocy „obcowania świętych”. Pamięć Kościoła osiąga swoje apogeum, kiedy dokonuje beatyfikacji i kanonizacji zmarłych. Jest to dla nas wzór, jak my mamy kształtować naszą pamięć o zmarłych.

4. Przemienienie Pańskie

W tajemnicy Przemienia Pańskiego uczestniczymy wiele razy w życiu. Tak się dzieje, ilekroć następuje zmiana na lepsze i to nie wokół nas, ale w nas samych. Najistotniejsza zmiana dokonuje się jednak dopiero w chwili śmierci. Wtedy następuje przemienienie na miarę tego, którego dokonał Pan Jezus na górze Tabor, między zapowiedzią swojej męki i śmierci, a zapowiedzią zmartwychwstania. O tym niezwykłym przemienieniu, w którym uczestniczą zmarli i które nas czeka, poucza nas święty Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian: „…wszyscy będziemy odmienieni. W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby – zabrzmi bowiem trąba – umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni. Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność. A kiedy już to, co zniszczalne, przyodzieje się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: Zwycięstwo pochłonęło śmierć (1 Kor 15,51-54). Do Przemienionego Pana modlimy się słowami: „Cudowny Jezu, przez Twe przemienienie – strapienia nasze odmień pocieszenie”. Również smutek towarzyszący pamięci o zmarłych w modlitwie do Przemienionego Chrystusa staje się pocieszeniem.

5. Ustanowienie Eucharystii

Ustanawiając Sakrament Eucharystii Pan Jezus sprawił, że do owoców jego ofiary złożonej na krzyżu za życie świata mają dostęp wszyscy: i żywi i umarli. Żyjący spożywają w tym Sakramencie chleb dający życie wieczne. Zmarli natomiast w kielichu Krwi, przelanej na odpuszczenie grzechów, znajdują oczyszczenie z win, które zagradzają im drogę do niebieskich podwoi. Stąd rodzi się przekonanie, że Msza święta odprawiana za zmarłych, jest dla nich największą pomocą. Odprawianie Mszy świętej za zmarłych powierzamy kapłanom. My jednak możemy w intencji zmarłych przyjmować Komunię świętą. Obfitość życia, które czerpiemy z tego pokarmu jest tak wielka, że starcza nie tylko dla nas, lecz możemy się darem życia wiecznego dzielić ze wszystkimi, a przede wszystkim ze zmarłymi.

Tajemnice bolesne

1. Modlitwa w Ogrójcu

Bardziej niż śmierci boimy się konania. Sama śmierć jest tylko krótkim momentem, a dla tego, kto wierzy i ufa, jest radosnym spotkaniem z kochającym Zbawicielem. Konanie natomiast może być długie i bolesne. Dlatego Pan Jezus jest bardzo blisko konających, by w tych najtrudniejszych chwilach życia wspomagać ich przykładem swojego konania, w którym całkowicie powierzał się woli Boga. Aby ani na chwile nie odchodzić od konającego człowieka, przedłużył swoją agonię. Konał nie tylko przez trzy godziny na krzyżu, lecz przedtem jeszcze przez długie nocne godziny w Ogrodzie Oliwnym. Wielu chrześcijan potrafi korzystać z tej pomocy Zbawiciela. Wspaniały przykład zjednoczenia z konającym Chrystusem dał nam Jan Paweł II w czasie swojej długiej agonii. Módlmy się za zmarłych i za nas słowami pieśni: „W Tobie ja żyję, w Tobie umieram; Jezu Twój jestem w życiu i przy śmierci”.

2. Biczowanie

Na ciele zmartwychwstałego Chrystusa pozostały rany zadane podczas Męki. Z tymi znakami ludzkiej niegodziwości, ale jeszcze bardziej, Jego ogromnego poświęcenia i cierpliwości Pan Jezus stanął po wykonaniu swego
zadania przed Ojcem w niebie. Każdy zmarły stając przed sądem Boga odkrywa nie tylko swoje winy, ale również rany zadane mu przez ludzi. Kiedy myślimy o naszych zmarłych trzeba również przypomnieć wszystkie bóle, które im zadaliśmy: czasem nieświadomie, lecz czasem z premedytacją. Jeszcze mamy czas, aby na te bolesne miejsca wylać gojącą oliwę naszej modlitwy i naszej pokuty.

3. Ukoronowanie cierniem

Niejeden człowiek odchodził z tej ziemi w cierniowej koronie lekceważenia, pogardy i poniżenia, którą ludzie zakładali mu na głowę nie tylko za życia, ale również wypowiadając krzywdzące opinie po jego śmierci. To szczególne wotum składają oni przed Panem Bogiem na dowód, że znosząc cierpliwie ludzkie szykany, zasłużyli sobie na koronę chwały. To co jest dla nich tytułem do chwały, jest wielkim oskarżeniem względem tych, którzy ukoronowali ich cierniem. Za wszelkie zniewagi, obelgi, kłamliwe posądzenia, oszczerstwa, obmowy i plotki możemy wynagrodzić zmarłym wydobywając na światło dobro, które było ich dziełem oraz pokorną i przebłagalną modlitwą. Kiedy natomiast mówimy o zmarłych, trzeba trzymać się zasady: „De mortuis nil nisi bene” (O zmarłych nic poza tym, co dobre).

4. Dźwiganie krzyża

Nie wystarczy dźwigać swój własny krzyż, gdy za Chrystusem podążamy drogą krzyża. On niesie ten krzyż za nas wszystkich. Dlatego do nas wszystkich odnosi się wezwanie Apostoła: „Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo Chrystusowe” (Ga 6,2). Jeżeli nasi zmarli są obciążeni brzemieniem win, które nie pozwala im wznieść się do lotu, aby stanąć na wysokości Bożego oblicza, możemy ulżyć temu brzemieniu podejmując pokutę za nich tutaj na ziemi. Często też doświadczamy, jak oni nam pomagają, ilekroć zwracamy się do nich o wstawiennictwo u Pana Boga. Brzemię rozłożone na wiele ramion jest o wiele lżejsze. Ciężar ten jest jednak zbyt wielki dla wszystkich ramion razem wziętych. Jeśli jest on do udźwignięcia, to tylko dlatego, że Chrystus Pan podkłada swoje ramiona pod nasze krzyże. Nie przerażajmy się więc pomnażaniem naszych brzemion o ciężary innych. Im bardziej jesteśmy solidarni z żywymi i umarłymi w dźwiganiu ciężaru naszego istnienia, tym bardziej pomaga nam
Wszechmogący.

5. Śmierć na krzyżu

Pan Jezus jest Mistrzem, który naucza nie tylko tego jak żyć, ale uczy również jak umierać. Z tego najważniejszego wykładu, który Zbawiciel wygłosił z wysokości krzyża trzeba zapamiętać na godzinę naszej śmierci przynajmniej dwie rzeczy: Nie można odchodzić z tego świata z długami. I nie chodzi tylko o to, żebyśmy wyrównali nasze powinności względem ludzi. Nie można też przenosić przez granicę śmierci tego, co winni są nam inni ludzie. Odchodząc z tego świata trzeba za konającym Jezusem powtarzać: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23,24). I druga nauka, jeszcze ważniejsza! W chwili śmierci całą swoją ufność trzeba złożyć w Bogu. Przez całe życie trzeba uczyć się tego, by w chwili śmierci zdobyć się na heroiczne zaufanie wyrażające się w słowach wypowiedzianych przez pana Jezusa na krzyżu: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,45).

Tajemnice chwalebne

1. Zmartwychwstanie

Boski Nauczyciel nie tylko nauczał prawdy Bożej, nie tylko dawał wskazania, lecz sam dawał przykład, jak rady ewangeliczne wypełnić. Czynił to w myśl zasady: „Verba docent – exempla trahunt” (słowa uczą, lecz przykłady pociągają). Są jednak takie wzorce, które można tylko podziwiać, a nie da się ich naśladować. Wydawać by się mogło, że nie do naśladowania jest przykład zmartwychwstania. W człowieku nie ma takich mocy, które mogłyby przeciwstawić się potędze śmierci. Tę moc posiada jednak Pierwszy Zmartwychwstały i dzieli się nią ze wszystkimi. „Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli” (1 Kor 15,20). Człowiek może tylko przywołać do siebie śmierć, zmartwychwstanie zaś dokonuje się przez Chrystusa. „Jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni…(1 Kor 15, ). Dlatego możemy śpiewać z ufnością; „Chrystus zmartwychwstan jest, nam na przykład dan jest, iż mamy z martwych powstać, z Panem Bogiem królować. Alleluja”.

2. Wniebowstąpienie

Po wniebowstąpieniu Jezusa aniołowie zapytali Jego uczniów: „Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? (Dz 1,11). Nas, gdy po śmierci naszych bliskich stoimy nad ich grobami i uporczywie wpatrujemy się w ziemię, szukając martwego śladu po tym, co było nam bliskie i drogie, zatem mamy wpatrywać się, kiedy szukamy miejsca, gdzie są nasi bliscy? Gdzie mamy wpatrywać się, gdy szukamy dla siebie miejsca ocalenia z katastrofy śmierci? Z Księgi Mądrości dowiadujemy się, że „dusze sprawiedliwych są w ręku Boga” (Mdr 3,1). Jeśli rozglądamy się za niebem dla naszych zmarłych, jeśli szukamy nieba dla siebie, to najbardziej właściwy kierunek określony jest słowami Pisma: „Do Boga, który jest weselem moim od młodości” (Ps 43,4). „Dusza moja pragnie i tęskni do przedsieni Pańskich. Moje serce i ciało radośnie wołają do Boga żywego” (Ps 84,3). Największą atrakcją nieba jest właśnie Bóg. Poszukiwaniu nieba nie pomaga pytanie gdzie?”, lecz pytanie „kto?”

3. Zesłanie Ducha Świętego

Duch Boży jest obecny w każdym Bożym działaniu. Unosił się nad wodami, gdy ziemia była jeszcze bezładem i pustkowiem. To On dawał tchnienie życia istocie ulepionej z prochu ziemi. To On namaścił nam Zbawiciela. To On uczynił Kościół Mistycznym Ciałem Chrystusa. On nieustannie odnawia oblicze ziemi, szczególnie, kiedy przyzywany jest z taką wiarą, z jaką wołał podczas pierwszej podróży do ojczyny Jan Paweł II: „Niech zstąpi Duch Twój, Niech zstąpi Duch twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”. Kiedy myślimy o naszych zmarłych, przywołujemy wizję proroka Ezechiela, którego wyprowadzono na pole usłane ludzkimi kośćmi. Nad tym cmentarzyskiem Bóg wypowiada słowo: „Oto ja daje wam ducha po to, abyście stały się żywe” (Ez 37,5). Kiedy idziemy na cmentarze, kiedy myślimy o zmarłych, wołajmy: „Niech zstąpi Duch Twój, Niech zstąpi Duch twój i odnowi te kości poniżone!” Kiedy tak będziemy wołać nad grobami, spełni się wizja Ezechiela: „Wtedy prorokowałem tak, jak mi nakazał, i duch
wstąpił w nich, a ożyli i stanęli na nogach – wojsko bardzo, bardzo wielkie” (Ez 37,10).

4. Wniebowzięcie

Dystans między niebem i ziemią jest wielki. Nie chodzi tu o odległość linearną, tylko jakościową. Jest to różnica między sposobami istnienia. Odległość między istnieniem rośliny a istnieniem homo spiens jest o wiele mniejsza, aniżeli odległość miedzy życiem mieszkańców padołu łez, a życiem mieszkańców raju. Dlatego do nieba nie może dostać się własnym sposobem i o własnych siłach. Do nieba może nas przenieść tylko Siła Wyższa. Do nieba możemy być tylko „wzięci”. Nawet Matka Chrystusa jest „wniebowzięta”. Bóg chce mieć każdego człowieka w niebie i każdy może by wniebowzięty, o ile nie będzie stawiał oporu. Niepokalana, wolna od grzechu i chętna na pełnienie woli Bożej, nie stawiała oporu żadnego. Grzesznicy nieraz bardzo wyrywają się z rąk Bożych, gdy ten chce je „wziąć” do nieba. Jeśli chcemy dopomóc zmarłym, aby zajęli swoje miejsce w domu Ojca, to nie trzeba pomagać Panu Bogu, tylko im. Pokutą za nich podjętą ująć „ciężaru” ich duszy, a wiernym wypełnianiem woli Bożej pomóc im w zawierzeniu Bogu i poddaniu się Jego miłości.

5. Ukoronowanie Najświętszej Maryi Panny

W każdym człowieku jest pożądanie władzy. Uważamy, ze lepiej jest panować niż służyć. Demokracja została wymyślona po to, aby dać człowiekowi odczucie, że to on decyduje i rządzi. Doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że jest to tylko złudzenie. Tutaj na ziemi tylko nieliczni mogą panować, a reszta jest poddana władzy. Wszystko to zmienia się w królestwie niebieskim. Przede wszystkim dlatego, że tam obowiązuje zupełnie inna koncepcja władzy niż tutaj na ziemi. Tam wszyscy mogą nosić aureole, tak jak Maryja nosi na głowie koronę z gwiazd dwunastu. Módlmy się za naszych zmarłych, którzy tutaj na ziemi niewiele mogli osiągnąć, z którymi się nikt nie liczył, aby w niebie mieli udział w królewskim majestacie Boga, Syna Człowieczego i Matki Chrystusa. „Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach. Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec: abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach…”(Łk 22,28-30).